ژوان میعادگاه عشقمان

دختر گلم 14 فروردین برای من و بابا پوریا روز خیلی خاصی بود، حتما می تونی حدس بزنی چرا؟ برای اینکه عزیز دلم، برای اولین بار ما صورت خوشگل و ناز تو رو تو سونوگرافی چهاربعدی دیدیم. عصر ساعت 4 بود که رفتیم سونوگرافی دکتر مژگان زارع، خیلی معطل شدیم ولی واقعا ارزشش رو داشت. دخترم قربونت برم الهی وقتی عکس صورتت اومد روی مانیتور نمی دونی چه احساس قشنگی بهم دست داد. باورم نمی شد این نی نی خوشگل همون نی نی توی دل من باشه، اشکهام سرازیر شد. همه وجودم پر از عشق شد برات، دلم می خواست همینجوری بغلت کنم، بعد هم خانم دکتر پوریا را صدا کرد داخل اتاق و عکسهای صورت ماهتو بهش نشون داد. باورت نمی شه عزیزم اشکهای پوریا هم صورتشو خیس کرد، فقط به هم نگاه می کردیم...

نی نی عزیزم من و بابا پوریا تصمیم گرفتیم به افتخار ورود تو، کمی تغییرات تو خانه و دکورش ایجاد کنیم. مثلا اینکه دیوارها رو کاغذ دیواری کنیم و بعضی از وسایلمون رو عوض کنیم. بیست و پنجم آذر بود که رفته بودیم بازار مبل. بعد از کلی گشت زدن و دیدن مبلها، خیلی گرسنه شده بودم. رفتیم تو کافی شاپ بازار مبل چیپس و پنیری خوردیم که نگو.... وای که چقدر خوشمزه بود ، خیلی بهم چسبید... مثل اینکه حالم داشت خوب می شد، کم کم از خوردن لذت می بردم، خلاصه نی نی عزیزم برای ورود تو به خانه خیلی برنامه ها داشتیم که خدا رو شکر تونستیم همه شو انجام بدیم، چه روزهایی بود یک روز بازار مبل بودیم، یک روز خیابون سهروردی، یک روز دیگه پرده فروشی های ولی عصر، چقدر دوندگی کر...

دختر عزیزم یکی از بهترین کارهایی که تو دوران بارداری و زمانی که شما توی دلم بودی  انجام دادیم این بود که دقیقا دو هفته قبل از به دنیا اومدنت با بابا پوریا رفتیم استودیو ایده و با گرفتن یک سری عکس زیبا، خاطرات این دوران رو برای خودمون جاودانه کردیم. خیلی دوست دارم که چند تا از عکسها رو تو وبلاگت بذارم ولی عزیزم به خاطر اینکه اینجا ثبت عکسهای خصوصی ممنوعه نمی تونم این کارو بکنم. ولی الان  که شما به دنیا اومدی هر وقت که به اون عکس ها نگاه می کنم یاد تکونهات تو روزهای آخر می افتم و خیلی دلتنگ اون روزها می شم. روزهایی که از هر چیز و هر کس به هم نزدیکتر بودیم. روزهایی که تو توی وجود من بودی، بخشی از وجود من بودی ... البت...

پنجم مهر پارسال (سال 90) بود. من و دنا برای سفر به قبرس برنامه ریزی کرده بودیم و قرار بود من بعد از سرکار برم آژانس مسافرتی و تورمون رو رزرو کنم. جلوی در ورودی آژانس یه تیکه شیشه شکسته بزرگ توی باغچه بود. منم که طبق معمول عجله داشتم  آمدم از روی باغچه بپرم که شیشه افتاد روی پام و پامو برید. کلی خون اومد و استخوان روی پام هم حسابی ضرب دید. به هر حال رفتم تو آژانس و بعد از کلی هماهنگی تاریخ سفر رو انتخاب و تور رو رزرو کردم. اومدم بیرون و یه آژانس گرفتم برای گیشا که برم درمانگاه پامو پانسمان کنم. دکتر درمانگاه گفت باید واکسن کزاز بزنی، من هم گفتم آقای دکتر ممکنه باردار باشم، گفت خب باید آزمایش بدی، منم که از خدا خواسته گفتم چشم حتما ولی م...

هجدهم مهر بود و من در هفته پنجم بارداری به سر می بردم که با دنا رفتیم قبرس. پوریا ما رو برد فرودگاه. سفر خیلی خوبی بود. ولی من دائم باید مراقب چیزهایی که می خوردم و کارهایی که می کردم ، می بودم که البته این کار برایم خیلی شیرین بود چون احساس می کردم که دارم از نی نی نازم مراقبت می کنم. لیدرهامونم خیلی خوب و ماه بودند، سمی، نوید و بنجامین. هتلمون تو شهر لارناکا تو خیابان فینیگودز بود . خیابانی که سرتاسر رستوران و بار بود و موازی ساحل دریا واقع شده بود و ما ویو خیلی قشنگی از دریا داشتیم. آیاناپا و لیماسول هم رفتیم. از زیبایی دریای آیاناپا هر چی بگم کم گفتم. خیلی دوست دارم یک بار دیگه با پوریا برم آیاناپا... یک چیزهایی هم از اونجا برای ن...

فردای روزی که از قبرس یرگشتم رفتم مطب دکتر فاضل. گفت همه چیز عالیه. منم کلی سوال ازش داشتم وخیلی نگران بودم. آخه تو قبرس ناخواسته چیزهایی پیش آمده بود و من می ترسیدم که به نی نیم آسیبی رسیده باشه، ولی دکتر خیالم رو خیلی راحت کرد و منو کلی از نگرانی درآورد.

دوم آبان بود. من و پوریا با هم رفتیم مطب عمو حمید. آخه من بعد از کلی فکر کردن تصمیم گرفته بودم که برای مراقبتهای بارداری و زایمانم تحت نظر عمو حمید ، عموی بابا پوریا ، باشم. با برخورد خیلی خوبی از طرف عمو روبرو شدم . راستش اصلا فکرشو نمی کردم.خودش تا ما رو دید گفت بارداری؟ منم با کلی خوشحالی گفتم بله . عمو برام پرونده تشکیل داد و یک عالمه ازم سوال پرسید و یک سونوگرافی هم تجویز کرد. فردایش بود که رفتم سونوگرافی. صدای قلب نی نی جونمو نتونستم بشنوم ولی ضربان قلبشو دیدم. خیلی تند می زد. خیییییلی...  خدایا چقدر این موجود کوچولو رو دوست دارم...

هفته چهارده بارداریم بود  و من کم کم داشت حالم بهتر می شد. روزها خیلی سر حال بودم و راحت می رفتم سر کار، ولی از عصر به بعد دیگه بی حال می شدم و حالت تهوع داشتم. چیزی که برام جالب بود این بود که بوی همه چیز رو یه جور دیگه حس می کردم. خیلی میوه می خوردم، یک روز (هفده آذر 90) سر کار داشتم موز می خوردم به نظرم اومد موز بوی ماهی می ده  ولی چون می دونستم برای رشد نی نی کوچولوی عزیزم لازمه می خوردم . البته اوایل بارداریم چون زیاد نمی تونستم چیزی بخورم اغلب اوقات گرسنه بودم و شدیدا ضعف داشتم و تنها چیزی که می تونست یک کم حالمو بهتر کنه همین موز بود. ...

سوم دی بود که با پوریا رفتیم سونوگرافی بیمارستان دی. سن نی نی رو 16 هفته و دو روز اعلام کرد. وزنش هم 135 گرم بود ولی نی نی کوچولو پوزیشنش جوری نبود که بشه جنسش رو تشخیص داد، البته دکتر گفت حدس می زنم دختر باشه، از شنیدن این جمله هیجان و حس خیلی خاصی بهم دست داد. آخه همیشه دلم می خواست یک دختر داشته باشم. از خدا خواستم که حدس آقای دکتر سونوگرافیست واقعا درست باشه، البته سلامتی نی نی برام خیلی خیلی مهمتر بود ولی حالا که دکتر این حرف رو زده بود دوست داشتم که حدس و تشخیص احتمالیش درست باشه. پوریا با موبایلش از تمام مراحل سونوگرافی فیلمبرداری کرد و برای اولین بار صدای ضربان قلب نی نی خوشگلمونو شنید. دخترم نمی دونی چ...