سونو گرافی چهاربعدی، اشک، عشق

دختر گلم

14 فروردین برای من و بابا پوریا روز خیلی خاصی بود، حتما می تونی حدس بزنی چرا؟ برای اینکه عزیز دلم، برای اولین بار ما صورت خوشگل و ناز تو رو تو سونوگرافی چهاربعدی دیدیم. عصر ساعت 4 بود که رفتیم سونوگرافی دکتر مژگان زارع، خیلی معطل شدیم ولی واقعا ارزشش رو داشت. دخترم قربونت برم الهی وقتی عکس صورتت اومد روی مانیتور نمی دونی چه احساس قشنگی بهم دست داد. باورم نمی شد این نی نی خوشگل همون نی نی توی دل من باشه، اشکهام سرازیر شد. همه وجودم پر از عشق شد برات، دلم می خواست همینجوری بغلت کنم، بعد هم خانم دکتر پوریا را صدا کرد داخل اتاق و عکسهای صورت ماهتو بهش نشون داد. باورت نمی شه عزیزم اشکهای پوریا هم صورتشو خیس کرد، فقط به هم نگاه می کردیم و توان حرف زدن نداشتیم... تا اینکه از سونوگرافی اومدیم بیرون و ساکت و محکم دستهای همدیگرو گرفتیم، اون روز یکی از روزهای خوب و تکرارنشدنی توی زندگی من بود. خدایا باز هم به خاطر سلامتی دخترم صدهاهزار بار شکر و سپاس... . راستی وزنت هم 1650 گرم بود.

بیست و ششم فروردین هم رفتیم مطب عمو، باز هم برای چک آپ و کنترل بارداری، جواب سونوگرافی رو هم به عمو نشون دادیم، عکس العملش خیلی برام جالب بود، وقتی عکستو دید خوشحالی رو توی صورتش دیدم، ذره بینشو از روی میزش برداشت و خیلی بادقت عکستو نگاه کرد، بعد تا می تونست از خوشگلیت، از مدل بینی و لبهات و ... تعریف کرد و باز هم مثل همیشه ما خوشحال و شاد و خندان از مطب برگشتیم خونه.

عکسهاشم برات می ذارم عزیزم.